بررسی متغیّرهای شناختی، انگیزشی و شخصیّتی به عنوان پیش بین های استعدادهای درخشان در دانشجویان دانشگاه شهید چمران

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی عضویت گروهی دانشجویان استعدادهای درخشان و عادی از روی متغیرهای هوش، خلاقیت، شخصیت، هوش هیجانی و راهبردهای انگیزشی یادگیری، انجام گرفت. در این پژوهش 5 متغیر، هوش، شخصیت با 5 خرده مقیاس، خلاقیت با 4 خرده مقیاس، هوش هیجانی با 15 خرده مقیاس و راهبردهای انگیزشی یادگیری با 15 خرده مقیاس به عنوان متغیرهای پیش بین استعدادهای درخشان مورد استفاده قرار گرفتند. در مجموع با در نظر گرفتن خرده مقیاس ها و ترکیب خطی متغیرها 45 فرضیه در این پژوهش مطرح شد. در این پژوهش از 5 پرسشنامه استفاده شد که شامل: 1)مقیاس هوشی کتل 2) آزمون خلاقیت عابدی 3) مقیاس شخصیتی نئو فرم تجدید نظر شده 4) مقیاس هوش هیجانی بار-آن 5) مقیاس راهبردهای انگیزشی یادگیری می باشند. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان عادی و استعدادهای درخشان دانشگاه شهید چمران اهواز تشکیل می دادند که با روش نمونه گیری تصادفی 197 دانشجوی دختر و پسر استعدادهای درخشان و 201 دانشجوی دختر و پسر عادی و در مجموع 401 دانشجو انتخاب و در این پژوهش مورد آزمون قرار گرفتند. در این پژوهش، علاوه بر استفاده از آمار توصیفی، برای پیش بینی عضویت گروهی و دستیابی به معادله ممیز روش آماری تحلیل ممیز نیز مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد تفاوت بین دو گروه دانشجویان عادی و استعدادهای درخشان در 30 متغیر از 40 متغیر پیش بین در سطح 05/0 p< تا 0001/0 p< معنی دار است و تابع ممیز به دست آمده از قدرت تشخیصی خوبی برای تبیین واریانس متغیر وابسته، یعنی عضویت گروهی در دو سطح دانشجویان عادی و استعدادهای درخشان برخوردار است. بنابراین، 30 فرضیه از 40 فرضیه که مربوط به متغیرهای پژوهش بود و همچنین 5 فرضیه ترکیبی مطرح شده در این پژوهش تائید شدند. با استفاده از روش تحلیل ممیز گام به گام 8 متغیر از 40 متغیر باقی ماندند و وارد تحلیل شدند. این 8 متغیر قادر بودند به طرز مطلوبی تا 6/76 درصد دانشجویان عادی و استعدادهای درخشان را به درستی تشخیص داده و عضویت گروهی آنها را تعیین کنند. نتایج به دست آمده با پژوهشهای انجام شده در این حیطه ها همخوانی داشت.